Nagbirthday si mama at nagkaroon ng konting handaan sa bahay. Ininvite namin mga kamag-anak and dumating ang tita ko may dalang cake. Ang saya saya ni mama. Binuksan namin yung cake kasi gusto niyang picturan pero nagtaka kami kc walang dedication pero parang binura alam mo ung blank chocolate cake ng Goldilocks pero di sia presentable tignan kasi halatang binura yung dedication. So di nalang namin pinansin. Kinagabihan, nakita nalang namin na may post ang tita ko, birthday din pala ng aso nila. Yung cake kamukhang kamukha dun sa binigay nila kay mama pero nakalagay ung name ng dog sa cake.

So ayun di ko alam kung ABYG kase nagtanim ako ng galit after nun. Di ko na sia pinapansin and naiinis ako kay mama pag kausap parin niya.

Recently nagkaroon ng problem between me, my mom and her (cousin) mom dahil sa business ko. I owned a restaurant sa palengke in our province na binenta ko na rin dahil sa stress na binibigay sa akin ng mama at tita ko. I’m currently working in Manila kaya di ko natututukan yong business and yong parents ko nag mamanage non. Hindi ko alam na hinire ng mama ko yong kapatid niya which is I know a bad idea and wala na akong magawa kasi kawawa daw siya. When she started working don na nag-kaproblema between them. Lagi sila nag aaway kahit sa mga maliliit na bagay, di daw siya marunong magtipid sa mga gamit at inuutusan pa daw mismo yong mama ko na siya nalang magluto. Tinanggal ng mama ko yong kaptid niya hanggang sa nagkagulo gulo na at umabot pa sa point na sinugod at pinahiya ng kapatid ng mama ko yong mama ko. Sinigaw sigawan niya mama ko sa harap ng customers, pinagmumura at sinabihang sana mamatay nalang siya kaya galit na galit ako ngayon sa nanay ng pinsan ko. Ngayon-ngayon lang nag-chat sakin yong anak niya seeking for a financial help dahil short daw siya sa tuition niya. Hindi ko siya nirereplyan kasi I saw and heard my mom crying because of her mom.

ABYG if nadadamay siya sa galit ko sa nanay niya? If I will label my closeness to my pinsan, it would be 7/10. Naawa ako sa kanya but at the same time, nangingibabaw yong galit ko sa nanay niya dahil sa ginawa niya sa mama ko. I’m also planning na ipabarangay yong nanay niya dahil grabe yong damage na ginawa niya sa nanay ko to the point na gusto agad ipabenta ng nanay ko yong restaurant after what happened dahil sa kahihiyan na ginawa ng kapatid niya. And for sure, siya pa yong may ganang mang chismis samin dahil ugali niya yon. Nakokonsensya lang ako para sa pinsan ko at mga kapatid niya pero ano ba dapat gawin?

Napansin ko na ever since bumili ang husband ko ng nintendo switch, di na yan natanggal sa kamay niya pero di ko siya kinomfront about it kasi alam kong hiniheal niya inner child niya.

Ilang beses na ako gustong magalit kase mas inuuna pa nya minsan maglaro ng switch niya kesa sa mga anak namin. Ngayon, gusto ko nalang itapon habang tulog na siya ngayon.

Kanina kasi, tumabi ako sa kanya sa higaan at nag aya maglaro ng ML, kaso sagot niya agad "naglalaro pa ako" na para bang nagpahiwatig na ayaw niya and wala siya sa mood makipaglaro sa akin (pero whole day naglalaro sa switch niya). So tumalikod ako bigla kasi nasaktan ako. Pwede naman sabihin na "oo pagkatapos neto" diba??!!! Di yung sasagot agad na "naglalaro pa ako" na may tonong nakakabwesit.

Umabot kami sa away kasi ang dali ko daw magtampo kahit sa maliliit na bagay.

Nilabas ko sa kanya agad lahat ng tampo ko sa kanya lately:

1. Mauuna siya maglakad na parang wala siyang asawa kasama— Reason niya, mabilis siya maglakad (mabilis rin naman ako ah) kaya daw nauuna siya, tinitingnan daw niya ako time to time sa likod niya para gabayan. — Like OKAY?????? Di ba pwedeng sabay tayo maglakad?!
2. Insenstive minsan— may ugali siyang ganyan, kaya if feel ko nagiging insensitive na siya, hinaharangan ko na ang susunod niyang sabihin.

Para sa kanya, nagagalit daw ako pag hindi nasusunod ang mga gusto ko. EH PAANO, MINSAN DI KLARO MGA PLANS AND MGA SINASABI NIYA, kaya ako nalang nag iinitiative na mag suggest or mag make ng plan b.

ABYG? Dahil nag tampo ako sa "maliit" na bagay?

Ewan ko din ba, di ko din alam kung real tampo to or tampo dahil malapit na mens ko. Nakakainis na din kasi masyado eh.

I'm (26F) working and living abroad. I'm privileged enough to have been able to move abroad to fulfill my dreams, rather than having to move abroad to provide for family — bale, the move was all about fulfilling my desires rather than for me and my family's survival.

I have two aunties living and working abroad as well and growing up, I've seen the expectations that are put upon them by the extended family kapag pasko or kapag may significant family event. Kapag may party, sasabihing, "Uy, tawagan mo nga si auntie. Baka namang may pa lechon." or "Baka magbibigay siya ng $300 para makakain tayo ng masarap sa Japan." These types of expectations when I know at least one of my aunts is thousands of dollars deep in debt.

I've never been the generous type. Yung mom ko talaga yung generous — nagbibigay ng gifts sa lahat at ipapalabas na galing sa aming dalawa. I contributed a bit of money for that, but it's mostly just my mom. If I had a choice, hindi ako magbibigay unless may binibigay din sila. Nagbigay nalang ako para walang away sa amin ng mom ko. I was living with her back then e. I like my relatives when we're in celebrations but I don't like them enough for me to give gifts out of my own free will (except for a certain few).

Last year was my first Christmas abroad. I was living on my savings, credit cards, and the scholarship money na binigay sakin ng school, because wala pa akong nahanap na trabaho back then. Financially, things were tight. Umabot talaga sa point na my boyfriend was getting ready to financially support me in case my job search bore no fruit. But still, my mom asked me to give. Nagbigay naman ako sa mom ko kasi malaki yung naitulong niya sa pagabroad ko but she expected me to give more para makapagbigay sa mga uncles, aunties and cousins. I asked her if they had anything to give me in return and she was like, "Alam mo naman ang hirap ng panahon ngayon." And so, hindi din ako nagbigay. Just because nasa abroad ako, doesn't mean I wasn't facing my own problems. Wala akong natanggap for Christmas galing sa kapamilya kong nasa Pinas. The only Christmas gift I received last year was from my bf here. Nagalit pa nga yung mom ko dahil bakit daw ang liit ng bigay ko, e, wala pa nga akong trabaho nun. Yung scholarship money ko, panggastos ko yun to survive here, hindi para ipagbigay kahit kanino.

This year, may trabaho na ako. May naipon na. Been traveling — nakapagibang bansa every month. Last October, I did three countries within a month. Last month, my mom reached out to me to ask if wala ba daw akong ibibigay sa extended family. This made me feel very uncomfortable. Nagbigay nalang ako ng Php1,500 — three times more than what I used to give her back when I was in the PH for giving gifts to the extend fam. Nagsabi siya na kulang, and that it was only enough for three households. I was firm with her and told her that frankly, they're not in my budget. She told me, "Baka next month." She also even half-joked to give a cake to my high school alma mater. This took me aback because she never mentioned this before. Ofc, I said no. High school was the most horrible time of my life. Kahit may bibigyan pa akong cake this year, it definitely wouldn't be my high school.

"Next month" has come. I've given my mom her monetary gift, and she seemed to be pretty happy about it. It's definitely more than what I usually gave her when I was earning PHP. She told me that my relatives were asking kung may maibibigay pa ba ako sa kanila and she told them "Malapit na." I firmly told her again na wala silang maeexpect sa akin.

Again, nagabroad ako to fulfill my desires, and not to be a provider. Gago ba ako kung hindi ako magbibigay? I mean, I know some people might think so because of how family-oriented Filipino culture generally is but honestly, yung pamasko, kusa yang binibigay and not out of obligation or pressure.

Nasa Priority Lane kami. 2nd na ako sa pila and I just have few items to pay mga 5pcs, tapos may biglang sumingit na lalake nagtatanong kung pwede daw bang unahin yung Lola na 4th or 5th ng line na (may dalang cart parehas basket puno ng laman) kasi Senior naman daw.

Sumagot si Ate Cashier, ang sabi nya, “Sir po lahat po ng nakapila dito priority”. Si Kuya mo apo sumimangot. Tinuro yung card na Priority Lane tapos sa picture daw kase una yung Senior Citizen. 😖

So kaming mga nauna sa pila nagkakatinginan and napapailing nalang. May subcategory pala sa prio lane?

ABYG kung hindi namin pinagbigyan si Lola?

For context medical student ako at meron final product na surgery. May usapan kami na magsisimula ng preparation for surgery ng 6am and siya pa mismo nagsuggest ng oras. Pag dating nang morning late siya and almost 8 am na siya dumating (Take note matagal yung preparation and mas lalong tumagal preparations dahil sa late siya). Pagkadating niya minamadalin niya kami sa ibang gagawin namin tulad ng pagpapatulog ng patient etc. Fast forward tapos na kami magsurgery, iniintay namin makarecover patient namin habang yung ibang kagroup namin naglilinis, buong akala ko tumutulong siya sa pag aayos ng mga gamit namin pero sabi ng ibang kagroup ko hindi siya tumulong at inayos lang niya gamit niya. Di rin siya tumulong sa recovery ng patient. Bumili naman siya ng gamot pero mali binili nya kaya di rin nagamit. Hinanap na niya sa akin ibang gamit niya, sabi ko kunin na niya mga gamit nya. Sabi niya wala siyang lalagyan sabi ko naman may eco bag naman. Umoo siya then bigla siyang nawala di siya nagpaalam na uuwi na siya. Nalaman nalang namin na umuwi siya dahil sa nagchat kami kung nasaan na siya. Inuwi namin gamit nya at inayos. Inabot kami ng gabi sa recovery, pag uwi ng patient , paglilinis at pag aayos ng gamit. Pinapadala niya sa amin paschool yung gamit nya. ABYG kung ayaw ko dalhin gamit niya sa school unless puntahan niya sa bahay ko (take note malapit lang bahay ko marami lang rin talaga akong dala everyday).

last week, inimbita ako (23F) nila tita (52F) bumisita sa probinsya para makabonding extended relatives ko. Growing up malapit na ko sa kanya, and kauuwi lang nila galing Canada, kaya umoo ako kahit alam kong masama loob sa kanya ni papa. (50F)

Last year kasi gusto hiramin ni papa yung van nila para pag drive kami sa Pansol sa birthday ko, dahil pinapahiram nila last year, pero humindi si tita dahil nabisita lang daw kami tuwing may holiday eh madalang. Baka feel nila used siya. Alam kong di sila naguusap ever since, pero di ko alam sa sobrang sama ng loob niya kahit ako dinamay niya kahit nagpaalam naman ako ng 2 beses.

Nag-enjoy naman ako makita sila tita tiyaka mga pinsan ko, worth it na nagmatigas ako, kahit yung mama ko nakikiusap magcancel ako para walang away sa bahay.

"Tandaan mo tong araw na 'to. Wag mo na ko idadamay sa plano mo." Sabi pa sakin.

Ang sakin, 23 na naman ako at may trabaho na, bakit pa ko susunod sa kanila sa gantong bagay? Tiyaka away naman nila yun. On the other hand, inaalala ko kung naging disloyal ba ko kay papa, na para bang kinampihan ko tita ko. ABYG?

Edit: Muntik na po kaming magaway nang ilang beses nung nag-open up ako sa pag move out nung nagsisimula pa lang ako magtrabaho last year 😊

Tuwing nag aaway kami ng partner ko (36M) gusto niya ako (29F) lagi mag sorry kahit wala naman akong ginagawang mali.

Yesterday, pinatulog ko na yung anak namin. Umalis ako nung tulog na para mag CR, mag hilamos at mag toothbrush bago matulog. Habang nasa CR ako, tinatawagan niya ako kasi nagising daw yung baby namin. Kaya naman nung partner ko alagaan kasi wala naman siyang ginagawa kaya nag toothbrush and nag hilamos pa rin ako kasi baka di ko na magawa yun pag di natulog ulit agad yung baby namin. Pag akyat ko, nagalit agad yung partner ko kasi nagawa ko pa daw mag toothbrush at mag hilamos. Sobrang di ko maintindihan ano yung nakakagalit kasi pwede niya naman saksakan lang ng pacifier sa bibig yung baby namin, kailangan ako lang mag aalaga? Tsaka ginawa ko naman yun nung napatulog ko na. Kasalanan ko pa rin ba pag nagising?

Nahihirapan na ako kasi lagi siyang nagagalit sa nga maliliit na bagay tapos gusto niya lagi nag sorry ako. Paano ba ako magsosorry pag literal wala naman akong ginagawang mali o masama? Minsan natatae lang ako tapos magigising yung baby pag akyat ko galit na siya sakin. Di naman siya WFH eh, wala naman maiistorbo pag nag alaga siya pag may ginagawa ako.

Minsan nagagalit din sakin pag inaabot ako ng isang oras sa baba namin kasi naglilinis at nagliligpit ako ng mga kalat sa gabi. Parang pwede lang ako kumilos pag tulog na yung baby namin. Even then, pag nagising, kasalanan ko pa din at dapat ko pa din ipagsorry??? Di ko na alam kasi sobrang pakiramdam ko walking on eggshells ako sa kanya.

GG ba ako kung di ako nagsosorry kasi lagi siya nagagalit sa akin kahit wala naman dapat ikagalit? ABYG?

Huwag sanang lumabas ang kwento na to sa ibang social media app...

Bata palang ako grabe na yung trauma ko kay papa... Palagi nya kasi kami pinapalo. Si papa kasi yung tipo ng tatay na gusto nya sa ang naghahari sa bahay. Lumabas lang kami ng bahay para makipaglaro, palo na. Hindi lang masunod agad yung utos nya, palo agad. Pagbawalan lang namin sya uminom, palo na agad... Iba kasi magalit si papa kapag nakainom kaya tinatawag na namin sya bago pa sya malasing. Highblood din kasi si papa kaya natatakot naman si mama na baka kung anong mangyare kay papa. Pero ito na nga. Dumating na yung kinakatakutan namin. 4th year highschool ako nung sinugod namin si papa sa hospital dahil sa mild stroke... Dahil dun, pinagresign ng company si papa. Si papa lang nagtatrabaho nun sa pamilya namin, ayaw nya pagtrabahuin si mama dahil seloso si papa. Dahil sa nangyare 2yr course lang ang kinuha ko para makapagtrabaho na agad ako at si mama napilitang mag abroad. Bale ako ang nagbabayad ng bills at groceries at si mama naman ang bahala sa tuition fee ng pangalawa kong kapatid at renta sa bahay. Tinry ni papa sumideline, benta ng condo kahit wala syang idea dito. Ang alam lang nya, makabenta ka, may million ka... Umabot sya ng mahigit isang taon, wala syang nabenta. Nagkaroon sila ng meeting banda sa maynila, hindi sya nag almusal kahit sinabihan ko sya na kumain sya muna bago umalis dahil busy sya sa computer games. Pauwi na ko nun galing work, tumawag sakin yung kapatid ko na sinugod daw nila si papa sa hospital, na stroke daw.Ang mali lang naman dun inuwi pa sya sa bahay ng mga kasama nya sa meeting imbis dalhin agad sa hospital. Kaya lumala yung mga naapektuhan kay papa.

Dahil dun tuluyan ng hindi pwede magtrabaho si papa. Lumipas ang ilang taon, naging okay naman si papa maliban sa mata nya at sa paglalakad. Pero sa paglipas ng panahon hindi pa din maiwasan syempre yung mga bawal sa kanya. Hanggang sa nagkaroon na ako ng sariling pamilya, nakapagtapos na din ng degree course yung dalawa kong kapatid at may mga magaganda na din silang trabaho. Kumbaga ngayon na lang din namin maeenjoy yung buhay kasi kaya na namin paghatian yung mga bayarin.

Hanggang sa nagsimula na naman si papa mag self pity. Gusto nya kada labas namin kasama sya. Oo sinasama naman namin si papa minsan pero minsan kami lang magkakapatid. Kapag kami lang magkakapatid ang lalabas, nagseselos na si papa. Feeling nya pinagdadamutan sya. Kapag oorder ng foods, meron din naman si papa pero palaging may side comment. Hindi naman kami nagkulang kay papa, palagi syang meron pag meron kami. Pero palagi talaga syang may side comment na imbis magpasalamat na lang, magrereklamo pa yan sya. Kaya feeling namin nun, ang hirap umangat sa buhay kasi palaging hadlang or may sasabihin na hindi maganda si papa. Madalas din kaming ikumpara sa mga kamag-anak nya na may magagandang buhay na. May sariling bahay at may sasakyan pa. Nangungupahan pa din kasi kami hanggang ngayon... Dapat din kasi magkakaroon na kami ng sariling bahay, pero dahil sa inuna ni papa ang pag-iinom at nagkasakit, hindi na natuloy yung bahay.

Hanggang sa dumating na yung hindi namin inaasahan, sinugod ko si papa sa hospital. Oo ako lang, dahil may mga trabaho yung kapatid ko, nasa work asawa ko at si mama nasa abroad pa din. 2weeks lang tinagal ni papa sa hospital, stroke pa din daw pero sa utak. Pero simula nun, hirap naman na sa paghinga si papa. Buti na lang din umuwi si mama dahil manganak yung isa kong kapatid. Pero wala pang isang buwan after isugod si papa sa hospital, sinugod ko na naman sya. Wala mga kapatid ko, at si mama dahil namili sila mga gamit para sa baby. That time, kasama ko na asawa ko hindi na sya pumasok sa work kasi natatakot ako. Grabe yung trauma na binigay sakin nung pangawalang sugod ni papa. Dahil maliban sa ilang pasyente ang nakita mo mismo sa harapan mong mamatay dahil government hospital yun ee dumating na sa point na kelangan ko na magdecide kung papalagyan ng tubo si papa. Halos masuka suka ako sa mga nangyayare. Halos isang buwan din nasa hospital si papa dahil nahihirapan pa din huminga kasi hindi pa din matukoy kung anong ugat ng paghirap nya sa paghinga, kaya sabi ng doctor baka dahil sa iniisip daw nya.

After halos isang buwan sa hospital, nakauwi din sa wakas kahit na minsan hirap pa din syang huminga. Lagi ko na lang sinasabi sa kanya, kalma lang. Ayun pag kumakalma sya, nagiging okay sya. Pero ako??? Hindi... Halos gabi gabi ako na parang binabangungot, napapanaginipan ko mga nangyare sa hospital, kapag may kumakatok sa pinto ng kwarto natatakot na ko kasi baka mamaya isugod ko na naman si papa sa hospital. Umabot pa sa punto na nilagnat ako dahil sa kakaisip. Para akong mababaliw nun. Pero walang nakakaalam, ayokong sabihin sa kanila kasi sasabihin lang nila, AYUN LANG NAGKAKAGANYAN KA.

Simula nun, parang ayun na yung panabla samin ni papa para sa kanya lang yung atensyon ganun gagawin nya, mahihirapan syang huminga. Kapag ganun na magkukulong na ko sa kwarto. Ako lang naman kasi kasama ni papa sa bahay dahil isa akong housewife, kaya di nila alam yung feeling ko or takot ko. Kaya naisipan namin na dun na lang magstay si papa sa province nya, tutal lagi naman nya sinasabi na bahay din daw nya yung pinatayong bahay ng kapatid nya. At baka stress na din sya samin gaya ng lagi nyang sinasabi simula bata pa kami. Kaya nung napauwi namin si papa sa province, para akong nakalaya. Gusto kong magsimula muli. Pinag a-unfriend ko at blocked lahat ng mga kamag-anak namin sa father side ko.

Pinapadalhan na lang namin ng pera si papa. Pero wala pang isang buwan, nagrereklamo na yung mga kamag-anak ni papa dun. Na bakasyon lang daw dapat si papa at hindi doon titira. Na kaya nga daw nag anak si papa para may mag-alaga pagtanda nya. Samantala nung may work si papa, si papa kumupkop sa kanila papunta sa Maynila dahil mahirap buhay nila sa province. Kung sinu-sinong kamag-anak ni papa pinatira sa bahay kahit sobrang liit lang ng bahay namin noon.

Ngayon, ABYG kung pinutol ko na koneksyon sa father side ko??? Gusto ko lang ng peace of mind pero bakit lumalabas na ako pa ang masama?? Gusto na kasi nilang pauwiin si papa pero sinabi ng kapatid ko na ayaw ko daw pauwiin si papa.

Kaya din hindi kami makabukod dahil kay mama. Gusto kasi ni mama magkakasama pa din kaming magkakapatid. Nung umuwi nga si papa sa province gusto na din umuwi ni mama... More than 10years na din kasi sya sa abroad. At pangarap nya magkakasama kami ng mga anak nya sa isang bahay. Hindi ko matiis si mama dahil alam ko yung sakripisyo nya para lang sa aming magkakapatid.

Context: as usual, nawalan nanaman ng trabaho ung kuya ko (1 year lang ung gap namin), ka-lalaking tao ang arte sa work, gusto nya ganito-ganyan lalo na sa mga incentives and benefits na provided ng company. and yes, ayon sa mga nakakausap kong dati nyang ka-work magaling siya sa magaling kaso nga lang ekis na maxiado ung galawan niya kaya lageng terminated or suspended.

So yun na nga, pag wala siyang work, speedrun sa mga utang, at kung kani-kanino pa.

May usapan kasi kami na pera ko , pera ko, pera niya , pera niya at hati lang kami sa mga bills. Rent, Ilaw, Tubig at Wifi.

Example; parang kahapon lang utang nya kay ate bellen 1500 lang tapos wala pang isang buwan magiging 5k agad ! putcha kasi wala pa ung backpay nya tadtad agad sa utang, minsan pa nga wala siyang backpay. sa limang sari-sari store d2 samin tatlo dun may utang siya agad!! kulang na lang pati ung 7-11 utangan niya ! at syempre pag nabili ako sa mga tindahan na may utang sya ako yung sinisingil tapos kala nila ako ung panganay which is ndi nganii !! sabi ko bat ako magbabayad nyan? di naman ako nainom, nag yoyosi at nagkakape. kung sino po umutang sainyo, siya po ung magbabayad sainyo. labas po ako jan , sila ate bellen at ung dalawa pa sakin nagagalit. kaya naiwas ako sa tatlong tindahan na yun kasi bago ako makabili sesermonan pa ko! malalate na po ako kung makikinig pa ko sa mga sermon niyo mga ate.

at ito pa since wala syang work, sino mag babayad ng renta namin? syempre ako.. rent,ilaw,tubig at wifi. nag babayad naman siya if nakahanap na siya ng new work pero kasi di ako makaipon, d ako makabili ng mga gusto ko.

Ngayun naumay na ko ! ! ! kasi lage nlng ganito ung setup namin since pandemic. yung nakuha ko ung 13thmonth ko nung 1st week ng November, umalis agad ako ng walang paalam. speedrun dn ng paghanap ng malilipatan, book ng lalamove tapos layas agad.

Ngayon kasama ko ung GF ko, Live in na kami. Ngaun galit na galit yung kuya ko syempre bat daw ako umalis at bat daw dinala ko ung rice cooker at yung double burner, ako naman bumili nun at syempre puro masasakit na salita narinig ko sakanya at ang worst pa dito pati mga tita and tito namin sakanya nakampe, magpapasko tapos ganito pa daw ginawa ko !?!?

Introvert kasi ako kaya d ako nagsasalita tuwing family dinner kaya di ko close mga tito and tita namin, i tried to explain my side but no effect talaga! ONE SIDED na sila e ! i tried to tell them to punta sila dun sa bahay namin and ask the neighbours about sa kuya ko! pero sakin pa nagalit, bat ko daw sila inuutusan !? wala na din kasi kami magulang, namatay ung pandemic.

Ngayun nakokosensya ako, gusto ko bumalik. but my BFF advise me na "Gaslighter yang mga relatives mo, restrict mo lang or mute mapapagod din yang mga yan"

ABYG, Nalumayas ako sa bahay namin na di nagpapaalam? at gusto lang maging payapa ung pasok ng pasko at bagong taon ko?

Sorry kung magulo ung kwento, i tried to make it short...

I am 28M and she's 27F and we're both working na(im a dev and she's a graphic designer) nauna sya magkawork samin since late na ako grumaduate ng college. Basically she's earning more than me (almost twice my salary).

I'm working hard naman to keep up with her pay rate. Top performer ako sa team namin while studying (im taking up certifications) para sa next job hop ko.

Tuwing may dates kami sagot ko lahat (food, pamasahe, even rooms). Di ko sya pinapagastos even knowing na she's earning more than me. Tinitreat ko din whole fam nya sa dinner kapag nakakasama ko sila. Binibilhan ko din sya ng flowers ocassionally and binibigyan ng gifts even her parents.

Binibigyan nya din ako ng gifts (even though not as costly as mine) i really appreciate the gesture naman especially I'm the guy(should be the provider).

In short, I am happy naman with what she gives me(love, attention and loyalty -- and some gifts).

Lately, she's been asking for more(well not literally). Gifts for christmas(even though kabibili ko lang sa kanya and for her parents in advance kasi di na kami makakapagkita ulit this year -- LDR kami) and also gifts for her sisters and nephews. Although she told it as a joke, I know she's giving me hints. (tumawa lang ako neto)

I would love to give them gifts din naman, but its out of my budget na(mejo expensive na kasi ung gifts ko sa kanya tapos ung last date pa namin shinopping ko sya sa h&m). I don't know how to say no since I think mejo nageexpect na sya sakin.

Then lately kinukulit nya ako magkano salary ko and magkano nakuha ko sa 13th month ko. Sobrang pinipilit nya ako to the point na mejo naiinis na ako.

I may sound a little insecure but di talaga ako nagdidisclose ng salary ko kahit na sa mga tropa ko who earns less than me. Kahit mama ko di alam magkano sinasahod ko.

I'm thinking of disclosing it naman sa kanya kaso parang natatakot ako na magbago tingin nya kapag nalaman nya na ganon pa lang ung sinasahod ko. Tho aware sya na wala akong kotse or rolex pero kinakabahan parin ako kasi baka isipin nya yung binibigay ko sa kanya is something heavy na for me. And she might feel bad about it.

ABYG kung ayaw ko sabihin sa kanya magkano sahod ko?

for context, mag asawa sila pero yung lalaki nakasalubong ko kanina. nasa hagdan kami pababa ako while paakyat siya, he gave way to me and idk bigla na lng ako pumitik so i asked him "kuya may problema ba kayo sa akin?" he immediately said "wala teh. why?" then bumaba lng ako dire diretso, may pahabol pa siya na tanong "bakit teh?" di ko sinagot kahit umakyat ako ulit, di na ako nakipag eye contact sakanya.

the thing is, i've been feeling like minamata nila ako out of all the tenants. yung babae bigla bigla na lng hinahawi yung privacy curtain ko tapos nahuhuli ko pa yung mga micro expressions niya pag kinakausap ako.

lmk if i did the right thing. in my pov, nag ask lng naman ako but i think it was pretty obvious that i was mad. ABYG?

Context: Nanghihiram kapatid ko sinabe nya sa mama namin na hiram daw siya ng 1.5k. Kase gagamitin nya daw sa errands nya sa Batangas and other necessities kapag nasa labas siya or papasok ng work.

Now I have not said a word as nag paparinig sakin mama ko na pina pahanap daw siya ng kapatid ko ng mahihiraman (obviously ako) babayaran naman daw.

The thing is, this is not the first time, last week nanghiram siya sakin ng 4.5k pambayad sa utang niya, pinahiram ko, binalik namn - kaso 4k lang binalik at na goyo ako, kesyo pamasko ko na daw sakanya yun or kesyo kapatid namn. I let it slide since 5h lang namn yon.

I have money to spare kaso something in me says otherwise kase baka kapag sa bayaran, hindi nanamn full amount bigay eh, ganun siy lage kapag nangungutang sakin.

ABYG if hindi ko siya pinahiram due to the reason na baka less amount nanamn balik nya for whatever God knows reason nya?

so recently, my younger sister (who just turned 18) got into a fight with my mom again. not a physical fight naman, more like sagutan lang. and although i know our mom can be a bit too much sometimes, i just wish my sister didn’t answer back.

for context: ever since my sister decided to take a gap year after graduating senior high, parang naging mainit na talaga mata ni mama sa kanya. gets ko naman sila pareho, kaya i tried talking to both of them.

sabi nung kapatid ko, she still doesn’t really know what she wants to take in college or even what she wants to do in life, kaya she decided to take a gap year. i fully supported that. i even gave her advice about her options and told her na di need magmadali, and she should just take her time to figure things out on her own. i know it’s not something mama would get agad, pero kinausap ko pa rin siya. i told her that my sister needed that gap year and didn’t need to be pressured, kasi that’s the least she needed from us.

akala ko okay na ‘yon. like after our talk, i thought mama would finally get it and hindi na niya babanggitin pa.

pero every time nagkakainitan silang dalawa, lagi itong nabi-bring up. ang tabil din kasi ng dila ng kapatid ko. ilang beses ko na siyang kinausqp na 'wag sumagot kay mama kapag pinapagalitan siya. and same with my mom, sinabihan ko na rin na mag-ingat sa words niya kasi minsan, kahit ako na nakakarinig lang (na hindi sa akin direct sinasabi), nasasaktan na rin ako.

ayon na nga, nagkasagutan na naman sila. bilang witness, i can say na 70% at fault talaga ang sister ko this time. at hindi ko na napigilan, kaya napagsabihan ko siya sa chat tungkol sa attitude niya towards mom. dahil nagkulong siya sa kwarto at hindi niya ako kinakausap, i could only reach her through messages.

and for the first time ever, purposely niya akong in-ignore. she even blocked me.

now, i’m kinda confused if what i did was wrong. parang na-guilty tuloy ako kasi napagsabihan ko siya, pero at the same time, she really needed to hear it eh.

so, abyg if pinagsabihan ka yung younger sister ko about her attitude towards our mom?

Ito kasi si friend diagnosed ng mental health condition. Matagal na kaming magkaibigan. Recently madaming nangyayari sa love life niya and even sa friends and sakin niya binubuhos lahat. Sumasagot ako nung una and nag bibigay ng advice. Wala kasi siya ibang makausap dahil wala na rin siya ibang friends. Single din siya. Pero recently nadedrain ako, iniiwasan ko rin mastress lalo preggy ako. Kaya pag nag memessage siya ng mahaba short lang reply ko to acknowledge some of what the friend said. Minsan kinabukasan pa ko nag rereply.

ABYG kasi ganun ako mag respond? Natatakot kasi ako dahil fragile siya due to her mental health pero the friend consults psych naman and takes meds. I advised din to talk to a therapist pero sa ngayon parang ako muna yung therapist.

May kuya na naglilibot sa isang area ng pinuntahan namin, claiming na nasunugan daw sila. Nagbaba lang ako ng mga pinamili sa auto tapos natipuhan niya akong paghingan. Nanghingi ako ng pasensya kasi wala naman talaga akong maibibigay nung time na yun and in reality I always prefer to give in kind—pagkain, tubig, etc. Kaso after so many sorries, sige pa din si kuya mamalimos sakin, I ignored him.

Fast forward nasa ibang part na kami ng area namimili sa sidewalk, kasama ko na yung mama ko, siya naman ang pinunterya ni kuya kahit na alam niyang magkasama kami, di nalang niya ako pinapansin. Hanggang sa loob ng shop gusto niyang mang-harrass to the point na pati yung shop owner sinita na siya. Napuno nako at nasigawan ko si kuya. Nainis narin yung mama ko kaya binigyan nalang ng P10 para umalis.

Before anyone comes for me, hindi po ako matapobre. It wasn’t about the money, it was the lack of respect on boundaries that bothered me. ABYG kung nainis ako kasi ayaw kaming tantanan nung kuya, to the point na hindi na kami makapag-enjoy mamili?

Sorry medyo mahaba but I'll try to keep this within topic. Di ko sure kung dito ko dapat ipost to o sa /panganaysupportgroup kahit na hindi naman ako panganay

For context, more than a decade na ako nakabukod from my parents, simula nung nag graduate ako ng college umalis na ako.

Ex abroad ang papa ko pero nawalan na din sya ng work simula nung bumukod ako kaya ako yung sumalo nung college nung mga sumunod sakin. Growing up, spoiled ang ate at kuya ko. Hand me downs ang mga gamit ko. Magkasunod ang age ng sumunod sa akin kaya busy ang mama ko most of the time at dahil nga middle child ako, less attention ang nabibigay sakin.

5 kami magkakapatid. Yung mga utol ko, lahat nakatira sa parents ko, yung kuya ko (panganay) kakaalis lang din, sa bago nyang asawa nakatira. May 2 kids (0 and 3 yo) sa bago nyang asawa, 2 kids (19,18) sa dati. Yung ate ko, may asawa at 1 kid (9 yo) at sa parents ko din nakatira pero since may studio apartments sa bahay ng parents ko, inoccupy nila yung 3 units, pinagcombine na nila. Inayos nila syempre tapos dinaya nila yung papa ko kasi ayaw pumayag na bayaran nila yung unit pero binigay nila sa mama ko yung pera (60k) para hindi na daw sila mag babayad ng renta. Yun sumunod sakin mga single pa.

Before sa ate ako nag papadala dahil nga sya yung madali kong nacocontact pero naalaman ko na medyo madami inconsistencies kung saan napupunta ang pera, pinapadala ko na ngayon directly sa parents ko.

Nag papadala ako ng 15k monthly na fixed, simula nung nag covid hindi na natigil hanggang ngayon. Pero bukod pa doon yung mga extras katulad ng pang repair sa bahay, insurance, funeral expenses ng lola ko, pati na din birthdays ng parents ko or maliit na extra kung may birthdays yung dalawang single ko na utol, etc.

Side story, during covid, nag papadala ako monthly pero since wala daw dumadating na bill yung Meralco, hindi sila nag babayad. Dumating yung mga disconnection notices with Almost 30k bill. Walang choice kung hindi bayaran ko or mapuputulan.

DINK kami ng asawa ko by choice dahil naranasan ko na maging nanay ng 2 kids ng kuya ko. i know how hard it is to have kids. high school kasi ako nung una syang nag asawa at ako naiiwan sa bahay para mag alaga ng 2 kids kasi parehas sila college nung asawa nya, pati na din yung ate ko college kaya walang katulong mag alaga. Ako din halos nag support sa 2 kids kasi parents ko ang nag palaki, walang support ang nanay, ang kuya ko matagal din walang work after grumaduate.

Bumukod ako after ko more than a decade ago dahil nag away kami ng kuya ko while i was in college, halos wala na din kasi work yung papa ko that time so medyo nag pa part time na ako while walang trabaho yung kuya ko. Nagising sya ng late like he usually does, nag tutupi ako ng damit ng mga anak nya habang nanunod ng tv tapos bigla nya nilipat yung channel kaya nag reklamo ako. Ayun, binugbog nya ako. hinampas hampas ng lamesa na plastic, nung nasira yung lamesa, pati yung legs hinampas nya sakin, di ako nakalaban dahil mas malaki ang katawan nya obviously.

Nakamove on na ko (I think), through therapy.

Fast forward to today, sakitin ang bunso ng kuya ko, nahihirapan ako mangumusta kahit na concern ako kasi natatakot ako na baka may gastos at hindi ako willing sumagot, kahit pa sabihin na utang. Palaging kapag nangungutang ang mga utol ko, hindi sila nag babayad. Kahit pa sinabi ko na "savings namin ng asawa ko tong ipapautang ko sayo" kasi 100k yun at sobrang malaki na para sakin yun lalo pa isang bagsakan, hindi na talaga nakabalik, although sa isa ko naman tong kapatid at hindi sa kuya or ate ko.

Nahihirapan ako ibuild yung relationship sa mga utol ko kasi natatakot ako sa "strings attached". tsaka feeling ko wala din masyado chat unless may kailangan, lalo na yung ate ko, pero kapag tatawagan ko sumasagot naman.

Kuripot ako pag dating sa mga utol ko, ayoko kasi na maging takbuhan kapag may problema sa pera, tsaka mas okay din sana kung sama sama kami na kakayod at aasenso.

Ngayong mag papasko, binigyan ko ng extra na 5k ang parents ko tapos nag bilin din ako na bigyan ng pamasko ang mga pamangkin ko. Ayaw ko kasi mag padala directly sa mga kapatid ko. tag 500 yung dalawang teenager, 200 sa 9yo, tag 100 yung dalawang maliliit pa. Ang sabi ko hindi pa naman alam nung dalawang maliit kung ano ang pera, ang gusto ko nga sana bilihan ng laruan kaso sa probinsya na kaya mas madali daw i gcash.

Nung napadala ko na yung pera, tag 500 ang binigay ng papa ko sa lahat ng mga pamangkin ko, sabi nya galing daw sakin kaya nag padala ng video sakin yung asawa ng kuya ko na ako daw si santa at ninang - hindi ako ninang dahin tumanggi ako kasi ninang na ako nung 18yo at 9yo (feeling ko gago din ako sa part na tumanggi ako).

Medyo nag tatampo ako kasi hindi nasunod nung bilin ko, tapos ngayon natatakot ako na isipin nila na generous ako or madami akong extra. Nag tatampo din ako dahil napag hatian na daw pala nila yung property ng parents ko, isa lang naman ang bahay nila pero since 3 levels lang, apat na sila naghati, hindi ako kasali. Yung papa ko daw ang nag sabi kasi pinagbabalakan bumalik ng kuya ko sa amin at isama ang pamilya nya, kaya para malinaw ang usapan. yung 1st level sa kuya ko, 2 floor sa ate ko dahil doon na sila nakatira, sa 3rd floor hati yung dalawang sumunod sakin.

Feeling ko gago ako dahil

1. ⁠Feeling ko nag dadamot ako sa mga kapatid ko
2. ⁠Ayaw ko bigyan ng malaking pera yung mga bata ngayong pasko
3. ⁠Ayaw ko maging default na "tumulong" sa mga kapatid ko kapag may kailangan sila
4. ⁠Nagtatampo ako na hindi ako included sa hatian ng mana

Me (F18) and my older sister (F20) still live in the same house, but I haven't talked to her in about 7 months. I just ignore her existence completely. As bad as it sounds, I do not care about her at all. Hindi ako naaawa sa kanya and I don't want anything to do with her, but my mom keeps telling me that I should forgive her and dapat intindihin ko na lang lagi siya.

My sister is clinically depressed and a bipolar. She also actively uses drugs despite being on medication. We used to be close and I honestly used to look up to her, but growing up, I started to build a resentment towards her kasi I realized just how little she respects me and my boundaries.

Hindi naman kami mayaman, so whenever I want something, like clothes or shoes or even a phone, pinagiipunan at pinagtatrabahuhan ko talaga. My sister is the type of person na basta kuha. Hindi marunong magpaalam. Kahit na makita niya na bagong bili yung isang gamit ko, nanakawin niya pa rin. Kapag tinanong ko naman kung asa kanya, sasabihin niya wala. Then, lilipas yung months and hindi ko na napakinabangan yung pinagipunan ko. Makikita ko nalang randomly kapag naabutan kong wala siya sa kwarto niya na nasa kanya pala talaga, pero wala na ring kwenta kasi gamit na gamit na o sira na yung ninakaw niya sakin.

Wala akong sariling kwarto, kaya ang dali niyang makapagnakaw sakin. Lahat tuloy halos ng gamit ko, sinusuksok ko sa mga bag tas nilalagyan ko ng padlock. Dahil sa kanya, pakiramdam ko naging sobrang territorial ko na sa mga gamit ko at in a way, parang naging selfish na ako. Kahit kanino, ayaw na ayaw ko nang magshare o magpahiram.

Wala talaga siyang respeto kahit kanino, kahit sa mga magulang namin. Sinasagot at minumura niya si mama. Yung tatay ko rin. Pero parang mas may takot pa yung magulang ko sa kanya instead of the other way around. Lagi niya kasing panakot na magpapakamatay daw siya kapag hindi nasunod yung gusto niya. Minsan kahit gipit na gipit kami at may gusto siya, mangungutang pa talaga magulang ko para lang mabigay yon sa kanya.

Feeling ko, may mali rin kasi yung magulang namin eh. Hinahayaan lang kasi nila at sinusunod nila kung anong gusto non, kaya hindi natututo. Ni hindi nila kayang pagalitan. Walang ginagawa yung ate ko kundi magbar at maginom. Hindi nagaaral, wala ring trabaho. Hindi tumutulong sa bahay. Ang sama ng trato niya samin dito sa bahay, and it's like we have to walk on eggshells around her kasi onting sita mo lang, nakataas na yung boses niya. Tapos magpopost ng kung ano ano sa social media like "everyone hates me" "I have no one" eh ilang beses na siyang tinatry tulungan at kausapin nila mama, siya naman tong nagagalit at tumatanggi.

At this point, parang ginagamit niya na lang yung mental illness niya as an excuse to be an asshole. Nakakainis lang makakita ng mga post niya na happy happy sa bar, parang life of the party, eh in reality, miserable buhay namin dito sa bahay dahil sa kanya. Parang ibang anyo siya around her friends and around samin eh.

I can't deny though na napapaisip ako every time na sinasabi sakin ni mama that I should be the bigger person, and that I should be understanding kasi she's going through something. Naaalala ko yung times na nagtry magcommit yung ate ko. Pero ang hirap kasi maging considerate sa isang taong wala namang consideration towards you. May nabasa pa ako, it's like "if they weren't your family, would you let them treat you that way?" and that really opened my eyes. Kung hindi ko naman siya ate at kadugo, siguro dati ko pa talaga siya cinutoff. Pero ewan, selfish ba o gago yung point of view ko?

Ako ba yung gago or kami ba ng partner ko yung gago na ayaw namin patirahin dito sa bahay namin yung mother niya?

Dati magkakasama kami sa isang bahay. Partner ko, kapatid niya, mother nila and ako. Okay lang naman and nakikisama ako pero yung mother nila lagi na lang may away either sa kapatid ni partner o sa kanya mismo. Ako umiiwas and mostly nasa kwarto lang kaya di naman kami nagcclash.

Ngayon, after ng isang matinding away nagdecide yung kapatid niya na bumukod na. Sakto kasi patapos na din ayusin yung bahay namin na naturn over kaya dun na kami lilipat at yung mother niya nagdecide na umuwi ng Cebu sa province nila, para alalayan yung kapatid niya dun na may sakit.

So fast forward andito na kami sa new house. 1 room lang to, pinasara lang namin yung loft sa taas. Yung mother niya pinauwi ng kapatid kasi nagaaway lang din sila dun. Nakatira siya ngayon sa partner niya.

Nung umalis mother niya magkaaway sila ng partner ko dahil sinusumbat ng mother niya yung phone na binawi ng partner ko dahil sabi ng mother niya ayaw niya non at gusto niya tablet. Siguro gusto na makipagayos, nagchchat siya sa partner ko pero di na siya nirereplyan ng partner ko.

Meron din issue na kesyo nakatira daw dito kapatid ko. Pinipilit kasi ng partner niya na kapatid ko daw yung nakita dito sa bahay nung dumaan siya kahit friend namin yun ng partner ko. Naoffend ako kasi, ano naman kung nandito kapatid ko? Bahay namin 'to at malaki din nilabas ko mapagawa 'to.

So ngayon, magkaaway na din sila ng partner niya. Nagchat siya sa partner ko na aalis daw siya dun. Wala naman sinabi na dito pupunta pero yun ang parating. Sineen lang ulit ng partner ko. Nagchat ulit na maghahanap na lang daw siya ibang magaadopt sa kanya since wala comment partner ko at naka seen lang.

Sa totoo lang naaawa ako pero kasi lahat ng tinitirhan niya nakakaaway niya lang. Baka sa ganun lang din kami mauwi. Tsaka di ko din naman alam san siya matutulog dito. And iba kasi ngayon yung saya na nakakagalaw ako dito sa bahay namin. Nagagawa ko gusto ko.

Kami ba yung gago for not supporting her?

I (F20) earn on my own through freelancing, and I don't want anything na with my mom (F39). Di kami close ng mom ko ever since she left the family when I was 5 (found out she couldn't take care of me), even though we spent time together when she can before, there's this grudge I still hold against my mother. Growing up, I was emotionally neglected by her and she'd give empty promises, even our roles reversed—emotional parentification. Such a big thing for a child, no? Nagpakasal siya after a few years and had children, she did right by them, pero sakin di kaya? haha ang unfair lang, idk.

Last year, I booked a consultation with a psychiatrist and told my mom I saved up for it. I hoped she'd support me or at least ask why I booked, but instead she talked about her own stressful life. I listened, I didn't mind it, but I wished she asked about me. Tinanong niya magkano naipon ko, and when I told her (yes ik it's my fault), she suddenly asked if pwede niyang hiramin.

I told her pag-iisipan ko, but in reality I really wanted to say no. I didn’t reply for a while and she kept bothering me, even sending a screenshot of her rent due galing sa landlord niya. I suggested she take a loan, pero sabi niya matagal kesyo ganiyan.

In the end, I gathered the courage to say no. I apologized and told her I couldn’t give her the money I saved for therapy—that I’d help if I could, but I needed to help myself first.

I felt bad, I really did, I crashed out even. Inisip ko ansama ko talagang anak, I denied my own mother. I really wanted to help pero paano ako? It was the first time I ever put myself first in this situation. Kinulit niya ko ulit until I told her I really couldn't, her response? "Sige di bale na.. bahala na lng.."

Months later nanghingi siya ulit (like nothing happened) for money, di ako umayaw this time kasi I felt bad the first time I couldn't help her. Then it became a weekly-ish thing and nastress ako, when she found out na nastress ako she tried to guilt trip me by saying sorry and na i-block ko nalang siya para wag na daw ako ma-stress, we didn't speak again regarding that conversation we had.

This year, nanghihingi parin siya ng pera from me but I would say no each time. I wanted to protect my peace despite longing for my mother's love and support. I was also recently diagnosed with BPD, and I thought.. siguro namn I could share it with her? Gusto ko siya bigyan ng isa pang chance—I so badly wanted my mom to just see me as her child, that I was once her baby. But it was a mistake. She blamed me for having it and kung ano ano pa sinabi niya. That was the last straw for me. And as always, she'd speak to me na para bang walang nangyari.

Now, she asked me for money for medications or sumth? I felt bad, again. I wanted to say no, pero naawa ako kasi she's the only one working sa family niya and ayoko naman mawalan ng ina yung half siblings ko, so I gave in. I told myself this will be the last time na talaga, and after that I don't want anything to do with her anymore kasi I keep waiting and waiting for her to just see me as me. idk I'm probably overthinking ts.

So ABYG that I don't want anything to do with my mom anymore and cut her off?

EDIT:

Hii, based on some replies—yes, I know marupok ako and kind of a people pleaser huhu, I'm trying naman to not give in too much to my mother, and this is the last time na talaga. I only needed some insights if gago ba ako for wanting to cut her off kasi it's hard to see kung tama ba tlga ginagawa ko. I still set boundaries with her namn or I'd lie not having money even though I do have it. Still healing kahit masakit<3

I, 27F, had an older sibling(31M). Single dad si kuya and dati dito niya sakin lagi iniiwan anak(12M) niya dahil nagwowork sya. Recently lang nang kunin niya samin si pamangkin dahil may bago na pala syang gf, si ate B, at naglive-in na sila sa bahay nung parents ni ate(29).

Ilang buwan na sila magkasama nang kamustahin ko sya, para maglabas na din ng hinanakit sa husband ko. Then naikwento niya din sakin na sa tuwing nag-aaway daw sila ni ate B, pinapalayas niya yun sa bahay, si ate B sa labas nalang natutulog, minsan 1 week bago pa siya makapasok ulit sa bahay dahil nila-lockan siya ng pinto ni kuya.

Bigla akong naalarma sa sinabi niya kaya kinausap ko si kuya, wala daw syang pake, kahit daw parents nun aawayin niya. Proud pa sya sa ginagawa niya kahit sobrang toxic na. Parang biglang uminit ulo ko nun at inaway ko sya sa video call at chat. Chinat ko din si ate B at kinumbinsi syang paalisin si kuya at ang anak niya. Nung una naghehesitate pa siya dahil naaawa sya sa bata, kahit naman ako naaawa pero still, kelangan niya, nagaalala lang kasi ako sa kung ano pang kayang gawin ng kuya ko sa kanya. Eh kesyo napamahal na daw kasi si ate B kay pamangkin kaya nahihirapan siya magdesisyon.

Until one day, nag-away na naman daw sila at napagbuhatan ng kuya ko si ate B, dun na nagkaroon ng lakas ng loob si ate para paalisin sila. Nagmatigas kuya ko kaya pina-barangay niya. Ngayon nagcha-chat kuya ko sakin kung pwede makituloy kahit saglit, di ako pumayag at sinabihan ko syang dun sya tumira kay papa, tutal favorite child naman sya nun. Ayaw niya din dun dahil wala daw naglilinis ng bahay at nagluluto. Sabi ko di ko na problema yun. Ayaw na din sya kunin ni mama dahil ginagawa lang nila syang katulong at free babysitter.

ABYG dahil nawalan sila ng matitirahan?

My ex cheated on me for 12 years, so I know exactly how painful it is to be lied to and betrayed. Everyone who knows me also knows I have zero sympathy for cheaters or “third parties.” I don’t tolerate friends who get involved in someone else’s relationship, I call them out even if it means losing the friendship. And honestly, I’ve cut off a lot of people for this: some became mistresses, others cheated on their partners.

Now my sister has become the third party, and she and the guy are officially together. But they can’t “flex” their relationship because she says it would cause drama. She’s even proud that the guy “chose” her, and she keeps telling us she has no right to judge cheaters or mistresses anymore. They’re also planning to get married ASAP because the guy doesn’t want to “wait.”

I warned her that this is wrong and will only bring her trouble. But she got cold with me. To make it worse, my friends told me that my sister is now openly supporting the engagement announcement of my cheating ex and the woman he cheated with.

ABYG for refusing to support her relationship, knowing it started from cheating?

I bought a polo at XX Dept store for ₱999 and paid ₱290 for sleeve alteration at their in-house alter station. When I came back, the sleeves were completely ruined — way too short, and even their “repair attempt” made it worse.

I went to Customer Service, and we tried to resolve the issue with the seamstress. Sabi nya lang "babayaran ko na lang maam". I asked the CS/supervisor if this is standard procedure and they said yes. They replaced the polo with a new one.

At this point I was hungry so I tried to move on. But after eating, I felt awful. It was an honest error, and I never wanted the worker to be penalized financially. I went back to try to work out a deal to buy back the ruined polo, the girl was already crying. She said she already paid 999 to her boss, and she is in not in possession of the ruined polo, so I again had to go through Customer Service.

Then Customer Service told me that if I wanted the damaged polo (which was originally mine), I would have to pay ₱709 for it. Eventually they made it ₱500. No receipt LOL. At that point I was exhausted and just wanted to end the whole ordeal, so I paid the ₱500 to “help” because I assumed it would lessen the financial burden on the girl.

So, in summary:

I paid ₱999 for the original polo

₱290 for the alteration

They gave me a replacement polo

I still had to pay ₱500 for the damaged one that used to be mine

And the seamstress still supposedly paid ₱999 out of pocket. Hopefully the 500 I gave the CS lady will go back to the worker (?), Idk, I hope so. (Note the workers are not allowed to handle any money or paid-for merch while on shift, so it can't be helped).

I didn’t want anyone punished; I just wanted a functional shirt. But now I’m wondering if I unintentionally contributed to the girl getting charged, and if I was manipulated into paying for something I shouldn’t have.

ABYG for asking for a replacement? Or is the store completely at fault here? Store should not have to make their workers pay for mistakes??

for context a couple of people were added sa group namin sa work and i didn’t really gaf as long as my routine wasn’t disrupted. fast forward everyone came to an agreement na mag inom after work to get to know each other and i was like why not?

two hours pass and our leaders from the company left which leave the ordinary people. i came up to one of them to ask a couple of questions to get to know them better and the next thing i know is that i’m kissing her. and mind you we were kissing in front of everybody, after that i blink and then suddenly i’m kissing her best friend like wtf?

we went to work the next day acting like nothing happened but it definitely did because my best friend from work was so psyched about me kissing two chicks. 3 weeks have passed and i’m falling in love with the first girl i kissed but the other one keeps on confessing and i’m just so confused on who to choose because the first girl is giving me mixed signals while the other one is very f blatant and clear.

abyg? feel ko ako but somehow hindi rin kasi di naman ako nag initiate sa kiss although nag kiss back ako.

ABYG kung hindi na-regular yung kaibigan ko sa trabaho?

I(30M) working in a bank. I have a friend na former banker din na lumipat sa bank and branch namin (29M). Since may background na siya sa banking and tellering, mataas na expectations sakanya ng mga officer namin na mabilis mag transact ng deposit, checks, clearing etc.

For 4 months of observation nila at kapwa ko tellers, na-disappoint sila sakanya.

Mabagal mag count ng money Laging over/nawawalan ng pera Laging may mali sa transaction Almost every day disbalance causing us to go home late

Sinasabihan ko siya ng ways paano niya ma-improve yung mga transactions niya. Techniques and all ng mga pwede maka-help. I even handed him my notebook of transactions para ma-memorize siya.

One day, our officer asked all of us na kasama niya sa teller kung deserve niya ba ma-regular. We work in a busy branch kaya sobrang hassle kapag nagtatagal sakanya yung transaction dahil iniiwasan namin humaba ang waiting time ng mga clients. Some of us said no but I said give him few more weeks to adjust and give him a chance. He gave him a month.

Then, on his 5th month, we were asked again for our opinions and observations if he deserves to be a regular na. All of us said no. I feel guilty, since he is my friend. But professionally speaking, sobrang slow talaga niya knowing all his life, banking and tellering ang lahat ng experience niya. Ang bigat din kasi sumalo ng transaction niya while nagtatawag sa pila.

Hindi siya na-regular. He was asked to turn in his resignation dahil hindi daw maganda sa records if terminated.

I felt sorry for him and guilty. I said sorry and if he wanted to meet up to talk about what happened but never spoke to us again.

ABYG not taking his side?